ارسال رایگان به سراسر ایران

ارسال رایگان برای کلیه سفارش‌های بالای 600 هزار تومان

ضمانت بازگشت کالا

ضمانت 7 روزه بازگشت رایگان تمامی کالاهای فروشگاه

تضمین پرداخت آسان

جهت سهولت انواع روش‌های مطمئن پرداخت را فراهم کردیم.

کارشناسان آماده پاسخگویی هستند

09193543069
09193589450

اللَّهُمَّ عَرِّفْنِی حُجَّتَکَ فَإِنَّکَ إِنْ لَمْ تُعَرِّفْنِی حُجَّتَکَ ضَلَلْتُ عَنْ دِینِی[1]

خداوندا، حجّت خود را به من بشناسان که اگر حجّت خود را به من نشناسانى، از دین خویش گمراه مى‌شوم.

شناخت امام و معرفت به جایگاه والای امامت با توجه به آن که از ضروریات دین، بلکه اساس و بنیان دین است اهمیت فراوانی دارد.

آن چه بدیهی است شناخت امام و جایگاه امامت که برترین جایگاه در عالم هستی است، با علم محدود بشری غیر ممکن است و لذا مهم ترین و بهترین راه برای شناخت امام معصوم مراجعه به ثقلین (قرآن و روایات) است. یکی دیگر از جلوه‌های ثقلین که از مهم ترین راه‌های شناخت امام معصوم می‌باشد، زیارت‌هایی است که از جانب ائمه اطهارصادر شده است. این زیارت‌ها نه تنها از عنایات و کرامات، بلکه از معجزات کلامی حضرات اهل بیت به پیروان و محبان خود در جهت آگاهی شیعیان از معارف ناب امامت است، چرا که دست بشر عادی از رسیدن به عمق این معارف کوتاه است. در بین زیارات، صفات و ویژگی‌های امامت به صورت آشکار یا کنایه آمیز بیان شده و دقت و توجه به این زیارات ما را با عظمت و ابعاد وجودی ائمه اطهارآشنا می‌سازد.

در زیارت شریف جامعه کبیره می خوانیم:

« السَّلَامُ‏ عَلَى‏ مَحَالِ‏ مَعْرِفَهِ اللَّهِ وَ مَسَاکِنِ بَرَکَهِ اللَّهِ وَ مَعَادِنِ حِکْمَهِ اللَّه‏[2]»

حکمت، دانش، بینش، و شناخت آن جاست و جز از درِ خانه اهل بیت علیهم السلام گدایی کردن انسان به جایی نمی رسد.

« مَنْ‏ أَرَادَ اللَّهَ‏ بَدَأَ بِکُمْ‏ وَ مَنْ وَحَّدَهُ قَبِلَ عَنْکُمْ وَ مَنْ قَصَدَهُ تَوَجَّهَ بِکُم‏[3]»

هر کس بخواهد خدا را با دل بنگرد باید به جمال اهل بیت نظاره گر باشد چون آیینه خدانما آن ها هستند.

آن بابی که همه مردم فرمان داده شدند از آن طریق وارد شهر توحید، شهر ایمان، شهر علم، شهر اخلاق و شهر همه خوبی ها بشوند ایشان هستند.

« نَحْنُ الْبُیُوتُ الَّتِی أَمَرَ اللَّهُ أَنْ یُؤْتَى مِنْ أَبْوَابِهَا وَ نَحْنُ بَابُ اللَّهِ[4]؛ یعنی آن خانه هایی که خدای منان امر فرموده از درِ آن خانه ها وارد شوید ما هستیم». لذا رئیس مذهب امام صادق علیه السلام فرمودند:

« شَرِّقَا وَ غَرِّبَا لَنْ‏ تَجِدَا عِلْماً صَحِیحاً إِلَّا شَیْئاً یَخْرُجُ مِنْ عِنْدِنَا أَهْلَ الْبَیْتِ[5]؛ به شرق و غرب عالم بروید، به غرب عالم بروید شما علم صحیح را نمی یابید مگر از خانه ما بیرون آمده باشد».

یا اینکه می بینیم حضرت مهدی علیه السلام در عالم مکاشفه به میرزا مهدی اصفهانی فرمودند:

« طَلَبُ الهِدایَهِ أو المَعارفِ من غَیرِنا مُساوقٌ لإنکارِنا[6]؛ اگر کسی دنبال عرفان و سیر و سلوک الی الله برود اما نه از مسیر ما اهل بیت عصمت و طهارت، مساوی با انکار ماست».

و حدیث ثقلین که متفق بین شیعه و اهل تسنن است و ده ها آیه و هزاران روایت دیگر گویای همین مدعاست.

آن قدر امام صادق علیه السلام سوز و گداز دارد که می فرماید:

« بَلِیَّهُ النَّاسِ‏ عَلَیْنَا عَظِیمَهٌ إِنْ دَعَوْنَاهُمْ لَمْ یَسْتَجِیبُوا لَنَا وَ إِنْ تَرَکْنَاهُمْ لَمْ یَهْتَدُوا بِغَیْرِنَا[7]؛ گرفتاری ما به مردم بزرگ است. اگر آن ها را دعوت به حق کنیم پاسخ نمی دهند و اگر رهایشان کنیم به غیر ما هدایت نمی شوند».

پس باید به اهل بیت علیهم السلام سر سپرد و تسلیم مطلق ایشان شد و جز این، ضلالت و گمراهی و به بیراهه رفتن است. نه کسی چیزی دارد و نه جایی خبری است بلکه همه خیرها و خوبی ها در خانه ایشان می باشد.

« إِنْ‏ ذُکِرَ الْخَیْرُ کُنْتُمْ‏ أَوَّلَهُ وَ أَصْلَهُ وَ فَرْعَهُ وَ مَعْدِنَهُ وَ مَأْوَاهُ وَ مُنْتَهَاه[8]‏؛ از خیر و نیکویی یاد شود شما اول مقام نیکی را دارا هستید و اصل و فرع و معدن و محل و مبدأ و منتهای هر خیر و نیکویی شمایید».

حال چگونه اهل بیت علیهم السلام را بشناسیم تا به معرفتشان برسیم؟ راهی جز این نیست که از کلمات خود آن ها بهره بگیریم. یک نمونه بسیار زیبا و جامع برای معرفی ایشان، زیارت جامعه کبیره است که از ناحیه مقدس حضرت امام هادی علیه السلام صادر شده و تقریبا چهار صد و بیست ویژگی از خصال ایشان را بیان می کند. که اگر می خواستیم مطلع بر این فضایل و مناقب شویم باید صدها کتاب و هزاران حدیث را ببینیم و لکن حضرت، بسیار زیبا در ضمن چند برگ زرین، دریای فضایل را نهفته، که این خود کرامتی و اعجازی است که از غیر معصوم نشاید.

ذکر این نکته هم ضروری است که خیال نکنیم می توانیم آن ها را به نحو کامل بشناسیم. هرگز! زیرا حضرت با ذکر این فضایل دو مرتبه به ما می گوید که اندر خم یک کوچه ایم. یکی در:

« مَوَالِیَّ لَا أُحْصِی ثَنَاءَکُمْ وَ لَا أَبْلُغُ مِنَ الْمَدْحِ کُنْهَکُمْ وَ مِنَ‏ الْوَصْفِ‏ قَدْرَکُم‏[9]؛ ای پیشوایان من! صفات کمالیه شما آن قدر است که ثنای شما را نمی توانم بشمارم و به کنه مدح و توصیف قدر و منزلت شما نتوانم رسید».

و دیگری: «کَیْفَ‏ أَصِفُ‏ حُسْنَ‏ ثَنَائِکُم‏[10]؛ من چگونه می توانم فضایل و مناقب شما را بازگو کنم؟»

و اگر قطره ای از اقیانوس فضایل ایشان را در این کتاب خواندید بدانید که هنوز فریاد امیرمؤمنان علی علیه السلام طنین انداز است که فرمودند: « وَ لَا یَرْقَى‏ إِلَیَّ‏ الطَّیْرُ[11]؛ هیچ پرنده فکر و عملی به سوی من پرواز نکند».

و همچنین سخن امام رضا علیه السلام دلنواز:

« فَمَنْ‏ ذَا الَّذِی‏ یَبْلُغُ‏ مَعْرِفَهَ الْإِمَامِ أَوْ یُمْکِنُهُ اخْتِیَارُهُ هَیْهَاتَ! هَیْهَاتَ!…[12]؛ چه کسی می تواند امام را بشناسد یا انتخاب او برایش ممکن باشد؟ هیهات!»

و هنوز جمله شیرین: « اجْعَلُونَا مَخْلُوقِین‏ وَ قُولُوا فِی‏ فَضْلِنَا مَا شِئْتُم‏ َو لَنْ تَبْلُغُوا[13]؛ ما را مخلوق خدا قرار دهید و در فضایل ما هر آنچه می خواهید بگویید ولی هرگز به کنه آن نمی رسید».

کتاب ولایت را زیور است. پس باید از نقل این فضایل و شنیدنش و نوشتنش نهراسیم و از تقصیر و قصور بترسیم که امامان ما برتر از زیارت جامعه هستند. همچنان که مرحوم آیت الله صفوی اصفهانی به نقل از میرزا علی آقای شیرازی می فرمودند: ای کاش محدث خبیر سید هاشم بحرانی مدینه المعاجز را نمی نوشت. از ایشان پرسیدم: علت این سخن چه بود؟ فرمودند: ایشان می فرمود: این معجزات از آنِ عالمان ربانی است و اهل بیت علیهم السلام ما فوق این کرامات هستند.

و می بینیم حضرت مهدی علیه السلام در دعای ماه رجب می فرمایند:

« لَا فَرْقَ‏ بَیْنَکَ‏ وَ بَیْنَهَا إِلَّا أَنَّهُمْ عِبَادُکَ وَ خَلْقُکَ فَتْقُهَا وَ رَتْقُهَا بِیَدِک‏[14]»

این جمله می گوید: شما مخلوق و بنده حضرت حق هستید و لیکن مظهر کامل و مَثَل اعلای صفات خدایید و قدرت، علم، اراده و رحمت خدا را در چهره شما باید ببینیم. بیاییم زیارتشان، دعاهایشان، مناجات هایشان و کلماتشان را مطالعه کنیم تا نیازمند به دیگران که خود نیاز به هدایت دارند نباشیم.

خدایا! چگونه شکر تو را بجای آوریم و از جانشینان بر حَقَت تشکر کنیم که ما را به امامت ایشان و محبت، تبعیت و دفاع از ایشان و همچنین آشنایی با قطره ای از اقیانوس فضایلشان آشنا کردی.

« فَرَبِّی أَحْمَدُ شَیْ‏ءٍ عِنْدِی وَ أَحَقُ‏ بِحَمْدِی‏[15]؛ پس پروردگار من، پسندیده ترین شیء نزد من و سزاوارترین فرد به ستایش من است».

در پایان باید عرض کنم این مباحث (شرح زیارت جامعه کبیره) به صورت درس و بحث در محضر عزیزان فضلاء و طلاب علوم دینی در مدرسه حضرت آیت الله بروجردی رضوان الله تعالی علیه سالیان متمادی مطرح شده که در دو جلد به زیور طبع درآمده و هنوز به فضل الهی ادامه دارد.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

[1]. الکافی، ج‌1، ص 342. بَابٌ فِی الْغَیْبَه، فرازی از دعای زمان غیبت که امام صادق به زراره آموختند.

 

[2] من لا یحضره الفقیه، ج2، ص 610

[3] من لا یحضره الفقیه، ج2، ص 615

[4] بحار الانوار، ج 23، ص 238، حدیث 9

[5] بحارالانوار، ج2، ص 92، حدیث 20

[6] مستدرک سفینه البحار، ج 10، ص 503

[7] بحارالانوار، ج26، ص 253، حدیث 26

[8] من لا یحضره الفقیه، ج2، ص 616

[9] من لا یحضره الفقیه، ج2، ص 615

[10] من لا یحضره الفقیه، ج2، ص 616

[11] نهج البلاغه، خطبه سوم

[12] کافی، ج1، ص 201، باب نادر جامع فس فضل الامام و صفاته، ح 1

[13] مستدرک سفینه البحار، ج 8، ص 326

[14] اقبال الاعمال، ج3، ص 214

[15] اقبال الاعمال، ج 1، ص 157

نقد و بررسی‌ها

هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.

اولین کسی باشید که دیدگاهی می نویسد “شرح زیارت جامعه کبیره”

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *