همان گونه که بدن های ما خسته می شود و نیاز به تفریح و ورزش و استراحت دارد، دل ها و جان ها یمان هم خسته می شود و برای رفع خستگی نیازمند حکمت های تازه و متنوع است تا خستگی و افسردگی و یکنواختی و روزمرگی را از ما دور کند.

امیرالمومنین علی علیه السلام می فرمایند:

إِنَّ هَذِهِ الْقُلُوبَ تَمَلُّ کَمَا تَمَلُّ الاْبْدَانُ، فَابْتَغُوا لَهَا طَرَائِفَ الْحِکْمَهِ

همانا این دل ها همانند بدن ها افسرده می شوند، پس برای شادابی دل ها، سخنان زیبای حکمت آمیز را بجویید.(نهج البلاغه/حکمت91)

در میان این حکمت ها مطالب جذابی است که گاهی زندگی و سرنوشت انسان را دگرگون می کند و به سعادت ابدی می انجامد.

یکی از بزرگان اهل معنا می گوید: مدت ها به دنبال موعظه ای موثر بودم تا اینکه میهمان کسی شدم. خادمی که پذیرایی می کرد، غذای ساده ای آورد و این جمله را گفت: «هرگاه آبی برای نوشیدن و نان جوی برای خوردن داشتی، مرگ بر دنیا!» این جمله به قدری در من اثر گذاشت که محبت دنیا که ریشۀ همۀ رذائل است از دلم بیرون رفت.

براین اساس بنده نیز از دیرباز گاهی که از کارهای روزانه خسته می شدم، برای رفع خستگی، از مطالب متنوع و حکمت های ناب بهره مند می شدم. این رویکرد به من نشاط فراوان می داد و مرا برای کارهای آینده سر حال و مهیا می کرد.

از همان زمان ها در این فکر بودم که مطالب جذاب و متنوع و حکمت آمیز، از حدیث و تاریخ و داستان و سخنان حکیمانۀ بزرگان و اشعار نغز و روح بخش را که در بردارندۀ پند و موعظه و لطیفه های شیرین است جمع آوری کنم و در کتابی به چاپ برسانم.