انتظار کشیدن ، که از وظایف یاران امام زمان علیه السلام است یک حالت و عمل قلبی و درونی است که آثار و برکت های فراوان بیرونی هم دارد. انسان منتظر یک حالت تجافی و بریدگی از این عالم طبیعت و دنیا دارد. یعنی در دنیا بصورت نیم خیز نشسته است تا همین که ندای آسمانی به گوشش رسید. از سر سفره ی جهان بر خیزد و خود را به آقایش برساند. و منتظر را نشانه هایی است:

اول پرهیز از گناه

دوم انجام واجبات

سوم داشتن اخلاق الهی

چهارم دعوت به دین خدا

بنابراین انسان منتظر یک چنین انسانی است که خودش را آماده کرده است

منتظر ، خود را با اهداف منتظر هماهنگ می کند و هدف مهدی علیه السلام معلوم است: اَیْنَ الْمُنْتَظَرُ لِإِقامَهِ الْأَمْتِ وَاْلعِوَجِ؟ کجاست آن منتظری که کجی ها و نادرستی ها را سامان می دهد. (مفاتیح الجنان ، فرازی از دعا ندبه)

پس منتظر در خودسازی تلاش می کند و هیچ عاملی به اندازه ی انتظار ، سازندگی ندارد: « مَنْ سُرَّ أَنْ یَکُونَ مِنْ أَصْحَابِ الْقَائِمِ علیه السلام فَلْیَنْتَظِرْ وَ لْیَعْمَلْ بِالْوَرَعِ وَ مَحَاسِنِ الْأَخْلَاقِ» هرکس خوشحال می شود و دوست دارد که در شمار یاران حضرت مهدی علیه السلام باشد، باید سه ویژگی داشته باشد، یکی منتظربودن ، دومی با ورع بودن ، و سومی اخلاق کریمانه و بزرگوارانه داشتن (بحارالانوار، ج52، ص140)