ذکر تشرفات ، عنایات و معجزات

سدیر صیرفی می گوید: من ، مفضل ، ابوبصیر و ابان بن تغلب خدمت مولای خودمان امام صادق علیه السلام شرفیاب شدیم ، دیدم که امام علیه السلام بر روی خاک نشسته و شمینه ای خیبری پوشیده به طوری که دور گردن مبارک را گرفته بود ، بدون یقه بود و آستینهای کوتاهی داشت و آن حضرت گریه می نمود، مانند شخص مصیبت زده ای که فرزند از دست داده ، در حالی که دارای جگری سوزان بود و حزن و غم از صورت مبارکش آشکار شده بود و رخسار مبارکش تغییر کرده و اشک بر روی گونه های مبارکش جاری بود و می فرمود:

« سیدی! غَیبتُکَ نَفَت رُقادی و ضَیَّقَت عَلَّیَ مِهادی و ابتزَّت منی راحهَ فوادی، سیدی! غَیبتُکَ اوصلت مصابی بفجایع الابد …

آقای من غیبت تو خواب را از من گرفته است و محل آسایش مرا تنگ کرده و راحتی قلبم را گرفته آقای من غیبت تو مصیبت مرا به درد همیشگی وصل نموده …

پس در جایی که حضرت امام صادق علیه السلام برای غیبت مولایمان امام زمان ارواحنا فدا چنین گریه می کند پس ما که خود را محب و پیرو آن سرور عالم هستی می دانیم نباید غافل باشیم بلکه سزاوار است با هوشیاری و نذر و توسل برای فرج او غافل نبوده و برای سلامتی و فرج مقدسش کوشا باشیم ، زیرا که دعای دعا کنندگان و التجاء آنان در تعجیل امر فرج اثری بسیار دارد