با رویکرد غلو شناسی در کلام أهل بیت  علیهم السلام

سُفْیَانَ بْنِ السِّمْطِ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِی عَبْدِ اللَّهِ A جُعِلْتُ فِدَاکَ إِنَّ الرَّجُلَ لَیَأْتِینَا مِنْ قِبَلِکَ فَیُخْبِرُنَا عَنْکَ بِالْعَظِیمِ مِنَ الْأَمْرِ فَیَضِیقُ بِذَلِکَ صُدُورُنَا حَتَّى نُکَذِّبَهُ قَالَ فَقَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ A أَ لَیْسَ عَنِّی یُحَدِّثُکُمْ قَالَ قُلْتُ بَلَى قَالَ فَیَقُولُ لِلَّیْلِ إِنَّهُ‏ نَهَارٌ وَ لِلنَّهَارِ إِنَّهُ لَیْلٌ قَالَ فَقُلْتُ لَهُ لَا قَالَ فَقَالَ رُدَّهُ إِلَیْنَا فَإِنَّکَ إِنْ کَذَّبْتَ فَإِنَّمَا تُکَذِّبُنَا.
ترجمه: «سفیان بن سمط: به امام صادق (علیه السلام) عرض کردم: فدایت شوم! شخص از جانب شما نزد ما می آید و از امر ولایت شما خبر بزرگی به ما می گوید و به خاطر آن خبر سینه هایمان تنگ می گردد تا اینکه وی را تکذیب می کنیم. امام صادق (علیه السلام): آیا از جانب من به شما حدیث نمی گوید؟ عرض کردم: بله. فرمود: آیا به شب می گوید روز است و به روز می گوید شب است؟ عرض کردم: خیر. فرمود: به ما واگذار کنید چراکه اگر تکذیب کردی، (در حقیقت) ما را تکذیب کرده ای».