اَلْهَمِّ وَ الْغَمَّ فِی شَهْرِالْمُحَرمَّ
پس از شهادت امام حسین (علیه السلام) در بعد از ظهر روز جمعه دهم محرم الحرام سال شصت و یک هجری، حضرت زینب (سلام اللّه علیها) بر بالای سر بدن تکه تکه شدۀ برادرشان حاضر شده و خطاب به آن حضرت (علیه السلام) عرضه می دارند: بِاَبِی! اَلْمَقْتُولُ بِیَوْم الْجُمُعَهِ أَوِ الإاِثْنَیْن؟ پدرم فدای تو باد! تو کشتۀ روز جمعه‌ای یا روز دوشنبه؟ حضرت زینب (سلام اللّه علیها) با این گفته انگشت اشاره را به سوی غاصبان خلافت در روز دوشنبۀ وفات حضرت رسول اکرم (صلی اللّه علیه و آله و سلم) نشانه می روند که با خدعه و نیرنگ خلافت حقۀ امیر المؤمنین (علیه السلام) را غصب نمودند و مسیر تعالی و عروج نوع بشر را منحرف نمودند؛ لذا آنچه امروز در این صحرا اتفاق افتاد، میوۀ درختی بود که نهال آن . در سقیفه کاشته شد ما شیعیان منتظریم! منتظر آن امام غائبی ( عجل الله فرجه شریف ) که می آید تا انتقام خون های پاکی که در این راه به ناحق ریخته شده را از منافقان و کافران و مشرکان بگیرد و راه را برای جهانی شدن دین سراسر رحمت اسلام و به ویژه مذهب حقۀ تشیع را هموار نماید. انشاء اللّه تعالی
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.